ciąg dalszy o psychoterapii w leczeniu CU i CD

[Graga]

Lucypah, widzisz fajnie, że Ty dałeś sobie z tym wszystkim radę, ale pomyśl, że nie każdy ma taką siłę w sobie i co? ma czekać aż całkiem się załamie? chyba lepiej jak się skorzysta z fachowej pomocy w takim wypadku. Poza tym być może ktoś bliski też może pomóc, ale nie zawsze mamy kogoś takiego przy sobie, kto rzeczywiście potrafi przemówić do nas akurat w tej kwestii - jesteśmy swego czasu oporni na wszelkie próby pocieszania.

[Lucky]

Ponieważ zainicjowałem ten temat to chciałbym dodać pewne info związane z tą tematyką.
W Berlinie znajduje się klinika psychosomatyczna zajmująca się leczeniem min. CU. Jest to Klinika Psychosomatyczna Szpitala Steglitz w Berlinie. To placówka uniwersytecka Freie Universitat Berlin. Kierownikiem kliniki jest prof. dr med. H. H. Studt psychiatra i psychoanalityk. Personel medyczny stanowią wykwalifikowani specjaliści.
Na oddział przyjmowani są wyłącznie pacjenci z zaburzeniami zdiagnozowanymi jako choroba psychosomatyczna, między innymi colitis ulcerosa. Wszyscy pacjenci objęci są indywidualnie opieką psychoterapeutów, biorą udział w sesjach psychoterapeutycznych a większość również w analitycznej terapii grupowej. Zespół specjalistów medycznych dwa razy w tygodniu odbywa kilkugodzinne zebrania kliniczne, gdzie omawia szczegółowo problemy poszczególnych pacjentów i podejmuje decyzje ich dotyczące.

Informacje te uzyskałem z książki pt. "Nowiny Psychologiczne" 2.1994 wydanego przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne. Konkretny (obszerniejszy) tekst znajduje się pod tytułem "Refleksje ze stażu w Klinice Psychosomatycznej Szpitala Steglitz w Berlinie". Autorką jest Pani Katarzyna Schier z Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego.

Jak widać w Niemczech w tej dziedzinie wiele się robi i zapewne z sukcesami. Może ktoś z Was ma podobne doświadczenie w Polsce?

[Raysha]

Jest bodajże jedna osoba co się leczy w Berlinie nie pamiętam nicku, ale poczekaj na odzewm. A poza tym to normalne że poza granicami Polski służba zdrowia jest "lepsza"

[misty]

Generalnie Niemcy bardzo dużą uwagę przywiązują do psychosomatyki, właściwie z tak rozwiniętą siatką tego typu oddziałów spotkałam się tylko tam, czasem wręcz przeginają! Ale nie zmienia to faktu, że wielu osobom udało im się już pomóc i w naszym zestresowanym świecie sukcesy klinik psychosomatycznych będą coraz większe i coraz bardziej potrzebne.

Hmmm, nie zgadzam się z wypowiedzią pani prof. psychologii cytowanej przez kogoś wcześniej, że spotkania z psychologiem powinny być na porządku dziennym u osób z CU/CD. To bardzo zależy od człowieka. Tak szczerze to wkurza mnie to, że wszyscy myślą, że jak mam CU, to coś musi być ze mną nie halo. Tymczasem jestem happy i CU dostałam praktycznie w jednym z najszczęśliwszych okresów mojego życia . To tak jakby mówić, że np stresująca praca prowadzi do zawału serca. To nie zawsze jest tak. Są ludzie, którzy kochają tak pracować i gdyby kazać im pracować w bibliotece, to właśnie wtedy dostaliby zawału . Czyli nie wszystko jest dla wszystkich najlepszym rozwiązaniem.

Ale generalnie uważam, że psychoterapia to fantastyczna sprawa. Ja nigdy nie miałam okazji, ale znam parę osób po psychoterapii i o wiele spokojniej podchodzą do życia niż kiedyś. Znam nawet zupełnie zdrowego człowieka, który poddał się psychoterapii ze względów zawodowych, bo jako seksuolog musiał przejść psychoterapię, żeby móc wykonywać ten zawód.

[Behemot(ka)]

Jest teoria, że choroby z autoagresji, zwłaszcza CU występuje u osób z obniżoną samooceną i jest to podświadoma forma samookaleczenia może coś w tym jest... W każdym razie terapia nie zaszkodzi...

[dodi]

chodze na terapie o pol roku, poszlam tylko dlatego ze sypal sie moj zwiazek z chlopakiem , ktorego bardzo kochalam,chcialam mu pomoc po smierci jego brata (to juz 2 lata). Strasznie przejmowalam sie ta sytuacja, ze nie umiem byc dla niego oparciem i wyciagnac go z deprechy w jaka moim zdaniem wpadl. Po pierwszej wizycie okazalo sie ze to ja mam problem , a nie on.Okazalo sie rowniez , ze moj byly mial dola ja byl przy mnie, przy kolezankach tak nie mial:>> Nie wiem czy poradziłabym sobie bez psychologa, bo bylo ze mna juz zle, mialam wszystkiego dosyc i za wszystko sie obwialam, okazalo sie ze mam crohna i zostalam sama ja palec. Na terapie chodze co 2 tygodnie,a chorobe sama sobie wywolam,bo ie mialam sobie poradzic z tym ,ze ktos tak mi bliski cierpi a ja nie umialm mu pomoc. Dzis juz wiem, ze pomimo zerwania, moje zycie juz nigdy ie bedzie takie jak kiedys.Psycholog twierdzi ze nic nie dzieje sie bez przyczyny a ta choroba to oddzew mojego orgaizmu, ze nie daje sobie rady. Polecam kzdemu , bo to chyba prawda, ze my z cu jestesmy cholernie wrazliwi , a jak się nas zrani , to jest nam ciężko. Moj p.s opowiadal mi ze mial koleznke 30 lat z cu , mąz ja zdradzal i zycie jej sie zawalilo, niestety nie zdążyl jej pomoc, poprzez mega depresje po po prostu odeszla, dlatego ja walcze z moja deprecha i wieze ze nasza dobra kondycja psychiczna oze zdzialac cuda:>>