Jak pomóc sobie sposoby domowe ?

[smutnajustin]

Ledwo psychiczne się trzymam a termin mam dopiero do psychiatry na grudzień , nic już bliższego nie mogłam znaleźć. Znacie jakieś dobre leki na uspokojenie itp. bez recepty ?

[Raysha]

Mi psycholog polecała ziołowe Sensilab Silne Nerwy.
Tylko musisz uważać, bo ma w składzie mięte, więc jeśli nie tolerujesz, to poproś w aptece o Sensilab bez mięty (jest dostępny).

[Natuśka]

Ja co prawda ziółek nie polecę, bo mnie nic nie rusza, ale polecam spacer w samotności (o ile zdrowie na to pozwala) i zaciemnienie pokoju, muzyka relaksacyjna w tle, wyłączyć się i o niczym nie myśleć- kocham ten stan!

Ajć i jeszcze cowieczorna szklanka meliski... Ale trzeba zrobić z tego rytuał- zawsze, codziennie wyciszyć się i w spokoju się degustować.

[Luki36]

Jak masz jakąś zaawansowana nerwicę, ziolowe nic nie pomoze. Dziwne ze do psychiatry tak pozny termin masz. Dobry i sprawdzony uspokajacz to % . Ale tu musisz uwazac,by nie przeholowac

[Raysha]

Luki36, niekoniecznie, bo jak masz obniżony nastrój to picie alkoholu, na smutno przynosi fatalne efekty, a może nawet prowadzić do myśli samobójczych

[Mala_Mi]

smutnajustin, może jakaś ciepła kąpiel w wannie?

[smutnajustin]

heheh wanny nie mam A Alkochol teraz unikam sterydy jeszcze biorę ( moja depresja nie jest powodem brania w tym momencie sterydów). A termin do psychiatry... nasz kochany NFZ wszędzie oszczędzają .

[Luki36]

A masz lęki jakies? Dlaczego akurat uspokajacz? Za zwyczaj przy depresji i tak sie jest wyciszony. Leczylas sie juz kiedys? Bralas psychotropy? A tak btw z ostatniego Twojego posta sporo pozytywnej mysli idzie, wiec nie jest z Toba tak zle

[smutnajustin]

A masz lęki jakies? Dlaczego akurat uspokajacz? Za zwyczaj przy depresji i tak sie jest wyciszony. Leczylas sie juz kiedys? Bralas psychotropy? A tak btw z ostatniego Twojego posta sporo pozytywnej mysli idzie, wiec nie jest z Toba tak zle

Wole się nie rozpisywać jakie mam problemy , i tak nikogo to nie opchodzi i nikt mi nie pomorze więc po co pisać .Leczyłam się ale sporadycznie nikt nie umiał mi pomóc ani w trakcie hospitalizacji ani po . A myśli samobójcze mam non stop już sobie nie daje rady są takie dni że wszystko rozwalam do około ostatnio nawet psa chciałam zatłuc. ( I jescze znów mam ochotę zacząć się ciąć) Nie daje sobie rade ze sobą i z tym wszystkim długo na mieszkanie brak kasy pracy , jeszcze zus mnie wyprowadza z równowagi bo będę składać i tak nic nie dostane pewnie ale dla mopsu muszę mieć by choć z mopsu jakaś żyć. Już nie wyrabiam , a jeszcze w tym miesiącu mam urodziny 26 i tak chodzę zdołowana , chora , worki , zero perspektyw na przyszłość tylko państwo i rodzina potwierdza że tylko iść i się zabić . Tak rodzina ma mnie gdzieś . Jedno powodzenia co się sprawdza " Umiesz liczyć ? Licz na siebie"

[Mimi2]

smutnajustin, przy myślach samobójczych masz święte prawo iść na izbę przyjęć szpitala, który ma psychiatrię i tam uzyskać pomoc-leki, a jak trzeba to i hospitalizacje. Poza tym jeżeli poradnia zdrowia psychicznego funkcjonuje prawidłowo to przy zapisie należy powiedzieć, że masz myśli samobójcze i powinnaś dostać termin tego samego lub góra następnego dnia.
MS są w psychiatrii traktowane na równi ze stanem zagrożenia życia z przyczyn somatycznych, nie maa prawa odmówić Ci pomocy!

[Alfea]

Lekarz rodzinny chyba mógłby Ci przepisać jakąś mieszankę recepturową na uspokojenie - coś na bazie neospasminy właśnie, ale z dodatkiem nalewek ziołowych.
W aptekach znajdziesz też różne olejki, które można sobie wlać do kąpieli (ale skoro nie masz wanny to byłby z tym akurat problem), albo do piecyka lub innego świeczniczka: jakiś olejek lawendowy, albo na mnie fajnie działa sosnowy.
Z mieszanek ziołowych w aptekach są takie http://www.mieszankiapteczne.pl/produkt ... 3godb2wACg , ale nie wiem czy to pomaga, wiem tylko, że coś takiego istnieje i raczej schodziło ładnie (widziałam jak byłam na praktyce ).
Wiem, że to nie łatwe, ale nie poddawaj się - szukaj pracy, znajdź coś co Ciebie cieszy - jakieś ręczne robótki - póki nie masz pracy, zajmie Ci to trochę czasu.
Myślę też, że jeśli przedstawiłabyś swoje problemy rodzinie w taki sposób... hmm... jak by Ci to opisać... pokazując, że jesteś silna, ale akurat masz problem i poszukujesz u nich nie rozwiązania Twojego problemu, a raczej wsparcia i sugestii, to może między Wami się poukłada. (oczywiście, nie znam Twojej dokładnej sytuacji rodzinnej, ani Twoich problemów, więc tylko sugeruję, nie narzucam się, zrobisz jak będziesz uważała ).
Trzymam kciuki i nie denerwuj się, (brzmi banalnie ale: ) wszystko będzie dobrze.