Lęki przed brakiem wc w odpowiednim czasie i miejscu

[Cinimini]

skoro raz lecisz i okazuje się, że potrzeba tkwi tylko w Twojej głowie, to czy drugiego razu nie można spróbować zlekceważyć?

No nie jest to takie proste i oczywiste. Zdarza sie tak, że strach jest tylko w mojej głowie, ale zdarza się, że potrzeba jest rzeczywista i niestety nie potrafię tego odróżnić. Objawy są zawsze takie same - ucisk w brzuchu, przyspieszone bicie serca i dręcząca myśl "muszę do wc". Wtedy biegnę do najbliższej pod ręką i dopiero się okazuje, czy alarm był fałszywy czy nie. Teraz właśnie wróciłam z marketu i standardowo musiałam przerwać zakupy, po "zachciało mi się". Mąż mówi "nie myśl o tym, wcale Ci się nie chce".Ale ja jak juz poczuje ten nacisk to nie mogę nie myśleć o tym. Ja nawet tak mam, jak jestem w domu i mąż zajmie WC. Wtedy momentalnie "zachciewa mi sie".

zaopatruję się w neospasminę w dużej ilości.

zaopatruję się w neospasminę w dużej ilości.

Tolu obawiam się, że NeoSpazmina to już za słaba dla mnie

[hrm]

No nie jest to takie proste i oczywiste. Zdarza sie tak, że strach jest tylko w mojej głowie, ale zdarza się, że potrzeba jest rzeczywista i niestety nie potrafię tego odróżnić. Objawy są zawsze takie same - ucisk w brzuchu, przyspieszone bicie serca i dręcząca myśl "muszę do wc". Wtedy biegnę do najbliższej pod ręką i dopiero się okazuje, czy alarm był fałszywy czy nie.

Żeby to było takie proste, to szczęśliwość na kuli ziemskiej wzrosła by od razu o co najmniej 20% Z mojej próby rady wynikało, że jeżeli goni Cię co przysłowiowe 5 minut i 2 razy były fałszywe, to istnieje niezerowe prawdopodobieństwo, że trzeci też będzie fałszywy. Ale niestety życie jest tak przewrotne, że pewności nigdy nie ma, zgodnie ze starym ludowym przysłowiem - "miłość i sraczka przychodzą znienacka"

czasami zlekceważenie może skończyć się tragicznie...

Akurat tak wyszło, że należę do osób, którym nie musisz tego tłumaczyć Poza tym tragicznie jak tragicznie, trzeba tylko gacie zmienić

[ewkunia]

Cini, Twoja historia jest praktycznie identyczna z moimi 'jazdami';p Moim koszmarem jest brak wc w zasięgu. Ostatnio miałam nerwówkę na kursie pr.jazdy - 10osób, kibel 'na widoku'(tuż przy sali, wiadomo,kto i po co chodzi;p) i co? Oczywiście jelita zwariowały;p Generalnie nie potrafię już rozróżnić ataków paniki od faktycznych dolegliwości. Staram się jednak stopniowo dawać sobie radę ze strachem. Np. nie rzucam się od razu na sytuacje ekstremalne, np. siedzenie w 2rzędzie na wykładzie w środku rzędu, ale idę gdzieś blisko wyjścia, siadam z boczku, żeby sobie w razie czego swobodnie wyjść. Spacery układam 'pod moje'-tak ,żeby mieć wc w pobliżu. Przy sobie zawsze torebeczka z chusteczkami. W krzaka nawet mogę pójść;p Kiedyś ktoś pisał na forum , że sytuacja braku wc, chociażby w postaci krzaka jest naprawdę rzadka - zawsze można udawać przed obcymi, że się ma chory pęcherz;p i biegać po krzaczkach do woli:D Zazdroszczę Ci trochę, że masz głównie objawy psychiczne-ja w sytuacji paniki autentycznie biegnę do wc za potrzebą - przed randką, egzaminem, etc.
Może spróbuj jakieś łagodne leki na uspokojenie?
Tak na pocieszenie - ja nigdy bym na snowboard nie poszła właśnie ze strachu przed tym zamknięciem w kombinezon i brak wc, więc gratuluję brawury:D Poważnie, to naprawdę odwaga!

[ewkunia]

A w ogóle może być ibs wynikający z cd?:)

[hrm]

co potwierdzają łódzcy psychiatrzy

A nawet powiem więcej - potwierdza spora ilość lekarzy. Dzięki temu, że w pracy mam dostęp do specjalistycznych baz artykułów, na szczęście nie tylko z mojej branży, ale i z medycyny, czytałem o tym nieco, głównie ze względu na swój przypadek. Generalnie "wypadkowe (okazjonalne) nietrzymanie stolca", bo tak jakoś nazywa się popularny "wypadek" ma 2 podłoża - biologiczne i psychiczne. Biologiczne dzieli się generalnie na chorobowe i wskutek zatrucia. Ale to tutaj wszyscy wiedzą. Natomiast, z tego, co pamiętam, to wynika, iż większość sytuacji, zwłaszcza w powiązaniu z chorobą ma podłoże psychiczne. Coś na kształt samonakręcającej się spirali. Zdarza się, iż w pacjencie tkwi jakieś takie przeświadczenie, że to i tak nastąpi i to zwiększa częstotliwość. Do tego dochodzą jeszcze lęki. Ale opisy to każdy (kto ma dostęp do artykułów) wyczyta sam. W każdym bądź razie konkluzje - bardzo często problem tkwi w psychice pacjenta i poza medycznym szalenie ważne jest wspomaganie psychiatryczne. Niekoniecznie leki, natomiast terapia. Pomoc w zrozumieniu lęków i przynajmniej częściowe się ich pozbycie. Okazywało się, że nawet bardzo ciężkie przypadki osób, których życie było praktycznie w rozsypce (bo a nuż się zesrają jak wyjdą) dawało się relatywnie postawić na nogi.
Cini - do lekarza idź, istnieje szansa, że pomogą. Nie ma co sobie rujnować życia, oczywiście pod warunkiem, iż masz wyrozumiałe osoby koło siebie.

[Cinimini]

Kochani, ale ja u psychiatry byłam, skierował mnie na terapię, a na terapii głównie skupiono się na moim niskim poczuciu wartości. Natomiast odnośnie lęków przed brakiem wc zalecono to o czym pisałam juz wyżej:
Stawianie czoła problemowi, a więc nie unikanie imprez plenerowych, jeżdżenie komunikacja, a nie samochodem itp

[Cinimini]

Psychologow/psychiatrow duzo jest

Znajdz innego

Tego miałam państwowo... Prywatnie wiem, że jest wielu, ale kasiorki brak na takie luksusy jak prywatny terapeuta

[ewkunia]

Psychiatrów również

Cini, ja ostatnio gnałam z ośrodka nauki prawa jazdy do pobliskiego wc, bo mi było wstyd opróżniać bebechy na kursie w sytuacji,gdy wc jest obok malej sali wykładowej, gdzie echo niesie hen hen Wymyśliłam sobie, że klucze muszę oddać od biura komuś ze współpracowników i wyrwałam na deszcz do hotelu niedaleko:D Może jestem zboczona;p,ale mnie to najpierw wkurzyło, a potem tak rozbawiło, ze ledwo się nie rozchichotałam jak siedziałam dalej na kursie już bezpieczna;p

Jak więc widzisz, historie takie jak Twoje są normalne. Ja do wc na 'fałszywki' również biegam często, po prostu tak mam. Najgorsze jak idę, nic, potem wychodzę i nagle ... i trzeba wracać już na serio. Zazwyczaj dzieje się to w najbardziej niewygodnych momentach.

[Lemoni]

Ja też mam problem z psychiką w tej kwestii i muszę nauczyć sie radzić sobie lepiej.

Wyjście pod presją czasu, większe wyjście - od razu czuję brzuch. Dyskomfort ale niekoniecznie od razu tak, że muszę iść do toalety. Mam takie wrażenie, że generalnie gdy się śpieszę, to mam tendencje zapierające; nawet jak leje się ze mnie sam śluz .

Najgorzej jest jednak gdy poczuję gdzieś poza domem, że faktycznie muszę się udać do toalety. Z jednej strony wiem, że nie mogę tego zostawić na ostatni moment i trzeba to jakoś zaplanować żeby znaleźć toaletę i w razie czego zdążyć na czas, z drugiej strony samo myślenie o tym sprawia, że mam straszne parcie. I tak się nakręcam. A jak już blisko toalety to w ogóle umieram. Po wejściu do kabiny bardzo często o moim szczęściu decydują sekundy. Tylko że zawsze zdążę, czasem jest to nawet pół sekundy ale jednak. Sądzę więc, że to psychika.

Największy koszmar = kolejka do toalety. też tak macie ?

Moje sposoby na natrętne myśli o problemach z toaletą :
-jak pisała już Ray, odwracanie uwagi (na serio dobre!)
-próba zaśnięcia (pozdrawiam, Cini ) albo wprowadzenia się w stan zawiasu
-myślenie o tym, że przecież jelito jest puste a zwieracze mocne

W sumie nic dziwnego, że tak na nas działa stres, w końcu psychosomatyka. Ale też mam tego już dość...

[Cinimini]

Jak więc widzisz, historie takie jak Twoje są normalne. Ja do wc na 'fałszywki' również biegam często, po prostu tak mam. Najgorsze jak idę, nic, potem wychodzę i nagle ... i trzeba wracać już na serio. Zazwyczaj dzieje się to w najbardziej niewygodnych momentach.

Oj tak... Podnoszę alarm "stop, wracamy muszę do toalety".Siedzę, siedzę po czym okazuje się, że to "fałszywka". Wstaję, myję ręce, wychodzę i nagle... w tył zwrot - tym razem sygnał właściwy.

Najgorzej jest jednak gdy poczuję gdzieś poza domem, że faktycznie muszę się udać do toalety. Z jednej strony wiem, że nie mogę tego zostawić na ostatni moment i trzeba to jakoś zaplanować żeby znaleźć toaletę i w razie czego zdążyć na czas, z drugiej strony samo myślenie o tym sprawia, że mam straszne parcie. I tak się nakręcam. A jak już blisko toalety to w ogóle umieram. Po wejściu do kabiny bardzo często o moim szczęściu decydują sekundy.

Twój opis idealnie obrazuje to co czuję...

Największy koszmar = kolejka do toalety. też tak macie ?

TAK ! Myśli szaleją, ja w takich chwilach nie jestem w stanie rozmawiać-często mój Piotrek mnie zagaduje, a ja mu tylko przez zęby "cicho bądź".

[hrm]

O ile się nie mylę psychiatrę też można zmienić "państwowo", nie trzeba na to marnować własnego majątku. Przynajmniej warto spróbować jak się męczyć

A tak swoją drogą zawsze się zastanawiałem, czy widząc kolejkę przed kabiną do WC złapanie pierwszego stojącego za fraki, przestawienie i drastyczny okrzyk "sytuacja awaryjna" i wepchnięcie się przed niego byłoby na miejscu

[Cinimini]

hrm, ja wiem, ja to wszystko wiem. Z tym, że państwowy psychiatra to godziny pracy tzw.urzędowe w których i ja pracuję. Na tamte wizyty, ubłagałam kierownika i musiałam odrabiać moje dwie godziny nieobecności. Teraz już na terapie nie chodzę i pracuję jak dawniej 8-16. Chciałam zmienić moją terapeutkę na kogoś kto przyjmuje w g.popołudniowych, ale psychiatra (ordynator tamtejszego oddziału), która mnie "przypisywała" danemu lekarzowi stwierdziła, ze tylko "ta" osoba jest wg. niej najodpowiedniejsza do mojego przypadku.

A tak swoją drogą zawsze się zastanawiałem, czy widząc kolejkę przed kabiną do WC złapanie pierwszego stojącego za fraki, przestawienie i drastyczny okrzyk "sytuacja awaryjna" i wepchnięcie się przed niego byłoby na miejscu

Oj jak często mam takie wizje...

[hrm]

Ech, czyli jak zawsze większość spraw rozbija się o tzw. parametr ludzkiej życzliwości (w tym wypadku kierownika). No chyba, że ma się taką pracę, że nie można z niej wyjść nawet na chwilę, bo np. ważny klient przyjdzie.
Absolutnie nie podważam opinii ordynatora, ale może warto poprosić o inne skierowanie? Aż nie chce mi się wierzyć, by w Twoim mieście nikt w ramach NFZ nie przyjmował przez choć jeden dzień w tygodniu do 18.
Podkreślam, iż jest to na tyle ważne, bo naprawdę potrafi pomóc. Oczywiście nie każdemu, nie zawsze i nie od razu. Cuda to tylko w filmach Sam po podobnej współpracy oraz długiej lekturze odczułem istotną poprawę swojego zachowania w podobnych sytuacjach i "gówniany stres" jak to go ktoś kiedyś nazwał uległ znacznemu zmniejszeniu. Dlatego Tobie również polecam zrobienie czegoś z tym.

[obyty.z.cu]

w kazdym NFZ podaja miejsca leczenia ,np.

Lecznictwo psychiatryczne i uzależnień
AMBULATORYJNE LECZENIE PSYCHIATRYCZNE - ŚWIADCZENIA ZDROWIA PSYCHICZNEGO DLA DOROSŁYCH
Powrót do spisu rodzajów świadczeń Miejsca wykonywania świadczeń
(74 poz.)

http://www.nfz-lodz.pl/index.php?option ... Itemid=155
wystarczy podzwonic i zapytac o terminy,godziny itp.

[Cinimini]

No chyba, że ma się taką pracę, że nie można z niej wyjść nawet na chwilę, bo np. ważny klient przyjdzie.

No właśnie tak u mnie jest, pracuje w Banku także sam rozumiesz, że możliwość "urwania" się jest nikła. Godziny przyjęć to jeden "problem", pozostają jeszcze zapisy i terminy...
Gdy kończyłam w październiku swoja terapię, zapytałam w rejestracji jak długo się czeka na przyjęcie na kolejną (w razie gdybym potrzebowała) usłyszałam - ok. roku...