Czy macie skłonności do wpadania w dołki psychiczne?

[Jolcia]

odkąd zdiagnozowano mi Crohna miewam częstsze "kryzysy" niż kiedyś. Dotyczą one teraz czegoś innego niż wtedy. Musze jakgdyby odnowa wypracować u siebie poczucie własnej wartości (że jestem OK pomimo choroby i że tak naprawdę mogę wszystko a cąłe życie jest jeszcze przede mną ) Szefowa wpadała na pomysł żebyśmy stworzyli w pracy grupę wsparcia dla osób przewlekle chorych i tych którzy nagle utracili zdrowie . Myślę że podobne grupy istnieją i w Waszych miastach albo okolicach. Dajcie znać jeżeli takie miejsca znajdziecie.

[Shima]

Szefową nalezałoby wynieśc na piedestal.
Ja sie nie mieszcze w tej ramowce.
Dzis zanieczyscilam sie w pracy ale to nie tylko jedyny powod dołkow "jak w temacie"

[ranka]

nie miewam dolkow,ani zwiazanych z choroba ani innych.Po prostu uwazam ze na wszystko jest zloty srodek tylko trzeba do niego dotrzec.Jesli sie zasmucam czyms lub kims to mi to szybko mija.
Nie zyje sie na tym swiecie po to by sie zadreczac czy popadac w psychiczne zalamania, ale po to by sie nim cieszyc.To nie jest odkrywcze ale prawdziwe,i chyba nie ja pierwsza odslonilam ta prawde

[Aska_74]

Miewam dołki, kiedy czuję się bezsilna, wobec przeróżnych sytuacji, wiążących się z chorobą. To taki motor który sam się napędza odkąd choruję - wcześniej tego nie miałam. Natychmiast tracę dobry humor, kiedy tylko czuję, że Crohn zaczyna wojować - pomimo diety, przyjmowania drogich leków i schlebiania mu na wszelkie możliwe sposoby. Czasem nawet nerwowy dzień w pracy - mnie dołuje, bo wiem że po takim dniu mój Crohn jest odżywiony i nabiera sił. Najgorsze samopoczucie mam wtedy, gdy zaczynam się GO bać (Crohna).
Po 11 latach życia z Crohnem, czuję się zdominowana - CHCĘ ROZWODU !
Sorry chyba nie jestem normalna

[manka]

w takim razie ja tez nie jestem normalna bo czasem jest tak ze zalamuje mnie doslownie wszystko choc staram sie z calych sil zeby tak nie bylo ale znowu czasem jednak bardzo chce sie zyc tylko szkoda ze tak zadko

[Shima]

Czyli że wszyscy jestesmy tu normalni-nienormalni ...bo ja tez tak mam...z tym ze zyc to raczej rzadziej mi sie chce.

[senior Martinez]

Hej! Ja w swoim skromnym mniemaniu też chyba jestem normalny , jak zachorowałem to na początku za którymś tam pobytem w szpitalu miałem strasznego doła jakiego jeszcze nigdy nie miałem, ale jakoś się pozbierałem i od tej pory staram się brać wszystko na wesoło i to działa.Nigdy póżniej nie miałem żadnej deprechy .Pozdrawiam Was

[manka]

tez tak probowalam i nawet troche sie udawalo ale potem jakos przestalo i teraz jest niefajnie

[Agata17]

a ja przed choroba nawet nie wiedzialam co to jest miec handre. teraz sie to troche zmienilo z racji tego ze jestem chora ale i tak zadko miewam dolki. czasami tylko jakos sie tak przytrafi

[marcik]

Ja w sumie nie widze roznicy w czestosci wpadania w doly przed i po zachorowaniu. Przyznam ze czasem lubie sie podolowac- moze jestem nienormalna hihi ale tak przy winku i z przyjaciolka-taki jednodnowieczorowy seans wyrzucania smutow.

[agnieszka]

Zanim zaczełam chorować raczej mi sie to nie zdarzało!!! Jakoś wtedy człowiek nie był tak obciążony psychicznie-przynajmniej ja tak sądze!!! A teraz ciągle przypominam sobie o tym, że jestem chora jest takich sywtuacji w życiu codziennym niestety bardzo wiele!!! nie wiem ale my chorzy juz chyba tak mamy ... ale nie poddajemy sie przecież- PRAWDA??

[manka]

PRAWDA

[Maciek]

Oczywiście, że CU/CD daje powody do dołków, ale musimy z tym walczyć. Mnie osobiście choroba "uodporniła" na dołki, choć ostatnio mialem jeden - w noc przed operacją . Ale to chyba normalne.
Teraz jestem bardziej wyluzowany i trudno u mnie o dołek z byle powodu.
Trzymajmy się !

[Mama Juleczki]

Upadamy często jako ludzie słabi(osłabieni, jak kto woli )- podnosimy się jako herosi

CU u mojego dziecka "dowaliło" mi jak nic wcześniej... Jak kazdy z Was bałam się, byłam wsciekła i zrozpaczona. Wstałam z kolan ze zdwojoną siłą i wiem, że zawsze będę wstawać( jak FENIKS -za każdym razem mocnoiejsza) Niełatwo jest uciec przed strachem, zatem dołki muszą sie nam przytrafiać.

Życzę Wam wszystkim z całego serca tylko takich dołków, które mijają szybko i bedą dodawać Wam sił

[Shima]

jak FENIKS

z popiołów.
Ciebie Mamo Juleczki dowaliła choroba dziecka...niektorych z nas ich wlasna choroba.
Niektorzy staneli w obliczu niej w bardzo młodym Wieku.
Niektorzy w takim momencie kiedy życie juz jest ułożone a kiedy nie bylo(nie mieli) jeszcze dostępu do tej wspaniałej instytucji jaka jest forum.
Niektorzy calkiem niedawno.
Niestety mysle ze każdy z nas(z nich)ma takie momenty kiedy wszystko jest czarne.Niektorzy rzadziej ,niektorzy cześciej...niestety ja zaliczam sie do tych drugich.